Preminuo kapiten Vošine šampionske generacije Žarko Nikolić
Kapiten prve generacije fudbalskog kluba Vojvodina koja se 1966. okitila titulom prvaka Jugoslavije, Žarko Nikolić, preminuo je juče u 73. godini života.
Tokom karijere Nikolić je za Vojvodinu odigrao čak 563 utakmice, a za reprezentaciju nekadašnje Jugoslavije nastupio je 9 puta.
Kraći period nastupao i za nemački Šalke 04, a nakon završetka igračke karijere uspešno je kao trener predvodio mlađe kategorije FK Vojvodina.
Rođen 16. oktobra 1938. godine u Novom Sadu.
Fudbalom je počeo da se bavi kao i svi dečaci, na livadi kod suda i Riblje pijace. Po dolasku sa letovanja 1952. godine, njegov drug Đorđe Ilić nagovorio ga je da ode na probu u Vojvodinu. Posle prvog treninga primio ga je Franja Valok. Brzo je postao igač podmlatka.
Prvo putovanje u inostranstvo imao je sa omladinskom reprezentacijom Jugoslavije u Grčku, Atinu. Tamo je upoznao Šoškića, Šekularca, Galića i druge. Sa nepunih 18 godina nastupio za prvi tim “Vojvodine” u prvenstvenom susretu sa “Crvenom zvezdom” (3:2) u Novom Sadu.
Kao i u podmlatku, i u prvom timu je igrao levu polutku i bio golgeter. Za reprezentaciju je igrao beka. Trener Lehmer postavio ga je na mesto beka i u “Vovjodini” pa je od 1955. postao standardni prvotimac. Vrlo brzo postao član mlade reprezentacije, a posle i B reprezentacije Jugoslavije.
Učestvovao na zimskim pripremama reprezentacije Jugoslavije za svetsko prvenstvo u Švedskoj. Vojvodina je tada imala 5 reprezentativaca. te 1958. godine, zamenio legendu Vojvodine Simu Milovanova na mestu centarhalfa. Pred sam polazak u Rim 1960. godine se razboleo i nije otišao na Olimpijadu.
Prvu utakmicu za A reprezentaciju Jugoslavije odigrao protiv Portugalije u Beogradu kada smo pobedili sa 5:1. Nastupio i na Kupu nacija u Paritu: Polufinale sa Francuskom 5:4 i finale sa SSSR 1:2. Na tim utakmicama bio rezerva Zebecu i Miladinoviću. Godine 1961. igrao kvalifikacije za svetsko prvenstvo u Čileu (1962. godine protiv Južne Koreje u Beogradu 5:1 i u Seulu 3:0. Na putu za Seul pobedili Austriju u Zagrebu sa 3:2, tada najbolje rangiranu reprezentaciju).
Na azijskoj turneji : protiv Japana – dve utakmice, sa Južnom Korejom, protiv Hong Konga – dve utakmice, protiv Indonezije – dve utakmice i po povratku sa Izraelom – jedna utakmica. Sve pobede!!! U novembru 1963. godine otišao u vojsku. Po povratku 1965/66. osvojio prvenstvo Jugoslavije, a on promenio mesto u timu, vratio se u vezni red.
Kapiten Vojvodine postao po odlasku starijih reprezentativaca 1960. godine. Za prvi tim Vojvodine odigrao oko 600 utakmica po ličnoj evidenciji i jedan je od trojice igrača sa najviše odigranih utakmica. Igrao u svim selekcijama Jugoslavije, za A tim 9 puta. Ima višu stručnu spremu (biologija i fizičko vaspitanje), a završio je i višu trenersku školu.
Posle prvenstva 1966. godine otišao u Nemačku, u Šalke 04 iz Gelzerkirhena. U Šalkeu proveo dve godine, a u drugoj godini izbacio ga sudija na utakmici u Kelnu. To je bilo njegovo jedino isključenje u fudbalskoj karijeri. Bio je teško povređen pa je nesportski reagovao. Na nagovor trenera Rajkova vratio se u Novi Sad i tu završio fudbalsku karijeru.
U klubu nastavio sa trenerskom karijerom. Trenirao omladince Vojvodine, reprezentaciju pokrajine Vojvodine i dva puta reprezentaciju Jugoslavije. Sa kadetima Vojvodine osvojio Kup Jugoslavije, a sa omladincima dva puta Kup Jugoslavije .
U prvi tim Vojvodine ušlo je preko 25 igrača koje je trenirao u mladom timu. Stvorio još tri velike generacije omladinaca: Rutonjskog, Bekvalca, Ličinara, zatim Ičina, Vergu, Novakovića, Todorovića, Škorića, Krejića, Dakića, Mijucića i na kraju Markovića, Bataka, Aleksića, Belića, Krivokapića…
Trenirao i prvi tim Tekstilca iz Odžaka, Sloge iz Kraljeva, i Vojvodine. Rad u Vojvodini nastavio i po odlasku u penziju u omladinskoj komisiji.
